masters-at-ludens

ΒΙΚΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ www.theodoro.gr : Βραβεύτηκε στα Γράμματα με ένα απ’ αυτά, το Γράμμα απ’ το Δουβλίνο, μυθιστόρημα, 1997. Είχαν προηγηθεί ιστορικές σπουδές, ιστορικές αποστολές, ιστορικές Πηγές που εκδόθηκαν και, ιστορικές ομελέτες από Μονόλογους, Άρθρα, Μικρά Πεζά, Διηγήματα, Ραδιοφωνικές Εκπομπές και φωτεινές Κατασκευές, που σερβίρονταν κάθε τόσο στις εφημερίδες, τα περιοδικά, το Τρίτο Πρόγραμμα, το Μπενάκη στην Πειραιώς, το ICA London και αλλού – η Παραμυθοσαλάτα ήταν καθημερινή εκπομπή. Με αυτά και με τα άλλα είχε ήδη ανοίξει την όρεξη του κοινού όταν το τράταρε ένα δεύτερο μυθιστόρημα, Οι Επιζώντες και δύο ταξιδιωτικά το Άμστερνταμ και το Μαρόκο του Νότου, που έκαναν το κομμάτι τους στις προθήκες του αχτύπητου Atheneaum Boekhandel & Nieuwscentrum της ολλανδικής πλατείας, ενώ τον Μάρτιο του 2009 ξεφούρνισε τα COOKIES από τις εκδόσεις ‘Υψιλον.  Λάτρης και ενορχηστρωτής αλχημικών καταστάσεων, εκτός από τα άρθρα επιδίδεται και στις αντωνυμίες –εμείς, εγώ, εσύ, αυτός και άλλοι– με τη βοήθεια των οποίων έστησε τα LUDENS LABS, μια κατάσταση πεζοδρομίου για όσους πιστεύουν πως η τέχνη είναι σοβαρή όσο το παιχνίδι. | ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ή ΑΝΟΙΧΤΟ ΒΙΒΛΙΟ; BUZZ LAB A LONG STORY SHORT TRAVEL WRITING 2013 TRAVEL WRITING 2014 

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΣΟΥΜΑ : Αρχικά ολοκλήρωσε τον κύκλο των σπουδών της στη Νομική. Ο κύκλος αυτός την οδήγησε σε αυτόν της άσκησης της δικηγορίας και μετά σε άλλον κύκλο, όπου βρέθηκε υπεύθυνη έκδοσης, παραγωγής και δημοσίων σχέσεων στις εκδόσεις Νεφέλη και μετά έστησε το τμήμα δημοσίων σχέσεων στις εκδόσεις Πατάκη. Τότε συνειδητοποίησε πως οι εξελικτικοί αυτοί κύκλοι της καριέρας της δεν ήταν κλειστοί σαν βραχιόλια πάνω σε ένα χέρι αλλά πιο πολύ έμοιαζαν με τη σπείρα ενός ελατήριου που είχε σκοπό να την εκτινάξει στη δημιουργία μιας προσωπικής επιχείρησης, ένα γραφείο Συμβούλων Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων, ονόματι Speira Art & Media. Πρόσφατα και για λόγους ευνόητους εντάχθηκε και στην ύποπτη σπείρα των Ludens Labs.

ΕΛΕΝΑ ΜΑΡΟΥΤΣΟΥ : Γεννήθηκε στις 17 Νοέμβρη κι αυτό θεωρεί μέχρι τώρα το μεγαλύτερό της επίτευγμα. Μικρή έπαιζε με τα γράμματα κι έτσι κατόρθωσε να τα μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά. Μετά το σχολείο πήγε στη Φιλοσοφική όπου σπούδασε Ιστορία, Κύριος οίδε γιατί, αφού από τις πραγματικές ιστορίες πάντα της άρεσαν καλύτερα οι φανταστικές. Μικρό το κακό, σκέφτηκε κι έσπευσε στην Αγγλία για μεταπτυχιακά στη Λογοτεχνία και τις Εικαστικές Τέχνες, κάτι που της άνοιξε πολλές πόρτες κυρίως μέσα στο κεφάλι της. Από αυτές τις πόρτες μπαινοβγαίνουν έκτοτε διηγήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα, αλλά και φωτογραφίες, εκθέσεις κολάζ. Επίσης εργάζεται και ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση, κυρίως επειδή δεν της αρέσει να αφήνει τίποτα στη Μέση. Τέλος.

ΧΑΡΗΣ ΜΙΧΑΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ : Σπούδασε κινηματογράφο στη Γαλλία και στην Ελλάδα, εκεί ημιτελώς κι εδώ εντελώς, παρ’ ότι συνηθίζεται το αντίστροφο. Και δεν έμεινε σ’ αυτή την αντιστροφή. Για παράδειγμα, αντί να ξεκινήσει απ’ τη θεωρία για να φτάσει στην πράξη, εκείνος αποφάσισε ν’ αρχίσει απ’ την πράξη. Πράξη Πρώτη: η πτυχιακή του ταινία «Ο επόμενος του προηγούμενου» που πήρε κρατικό βραβείο και συμμετείχε στο 1ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Πτυχιακών Ταινιών στην Πολωνία. Πράξη επόμενη της προηγούμενης: «Το Πολεμικό Εμβατήριο». Τρίτη Πράξη: συμμετοχή σε ταινίες του Σταύρου Τσιώλη και του Χρήστου Βακαλόπουλου ως βοηθός σκηνοθέτη. Με την πολύτιμη πείρα των προηγούμενων προχωρεί στη θεωρία και τη διδάσκει με το πρόγραμμα «Πάμε Σινεμά» σε παιδιά Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων, για να καταλήξει να κάνει τα δικά του παιδιά, που τώρα τον διδάσκουν εκείνα.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ : Μιας και δεν πιστεύει στο Θεό, αντάλλαξε αυτό τον κοινωνικό εθισμό με τον κινηματογράφο.  Ασχολείται όλη τη μέρα με το σινεμά και έχει την κατάρα να μην ξεχνάει τίποτα από αυτά που μαθαίνει.  Κάθε λίγα χρόνια κάνει και κάποια ταινία -Ροζ, Κλαις;- που του λειτουργεί σαν αγχολυτικό και παραισθησιογόνο και τον βοηθάει να μην τα βάζει με τους συμπολίτες εκείνους που από έλλειψη φαντασίας, χαλάνε το παραμύθι.

ΒΕΡΑ ΑΡΜΕΝΗ : Παιδί θα την έβρισκες στη Ζάκυνθο και έφηβη στην Αθήνα όπου τέλειωσε τη Νομική. Χωρίς αρκετό απόθεμα χιούμορ για να μπλέξει με δικαστήρια, εδώ και λίγο καιρό παίζει μουσική ενώ ανέκαθεν έπαιζε με τις λέξεις.

ΙΩΑΝΝΑ ΛΕΥΚΑΔΙΤΗ : Mικρή όταν αρρώσταινε, ο μπαμπάς έφερνε στο κρεββάτι της τον  Ιούλιο Βέρν για αντιβίωση. Μεγαλώνοντας καταβρόχθιζε μόνη της τους κλασσικούς, πυρετωδώς. Συνέχισε με σύγχρονη ξένη λογοτεχνία. Έπειτα καταπιάστηκε με την ελληνική. Στο Πανεπιστήμιο που πήγε για να σπουδάσει ψυχολογία, πέρασε τόσες ώρες στη Βιβλιοθήκη που αποφάσισαν να πιάσει δουλειά εκεί. Μετά το τέλος των σπουδών της και τη διάγνωση του χρόνιου σύνδρομου βιβλιοφιλίας, αναζήτησε θεραπεία στο βιβλιοπωλείο Πατάκη όπου έκτοτε εργάζεται τα πρωινά. Τα βράδυα προσποιείται την dj. Όταν έχει άγχος, διαβάζει παραμύθια.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΜΑΡΣΕΛΛΟΣ : Στη Louis Lumière στο Παρίσι σπούδασε φωτογραφία του κινηματογράφου αφήνοντας για χρόνια το Μετσόβιο και την Ελλάδα. Επιστρέφοντας βρήκε μπροστά του και τα δύο, το πρώτο για να το τελειώσει και τη δεύτερη για να εργαστεί στην αρχή σαν βοηθός οπερατέρ, στη συνέχεια σαν οπερατέρ και άλλα, και αργότερα για να διδάξει σε Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης κινηματογράφου  και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Μεγαλώνοντας επιμένει στις αδυναμίες του που – εκτός από τη Δέσποινα, την Κατερίνα και τον Νικόλα –  είναι πάντα το ντοκιμαντέρ, ο μουσικός αυτοσχεδιασμός και οι δημιουργικές τους ομοιότητες.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΡΣΕΛΟΥ : Γεννήθηκε στη Φινλανδία καταχείμωνο και μεγάλωσε στη ζεστή Αθήνα που την αγαπάει αν και θάθελε να την αλλάξει. Σπούδασε θεατρολογία που της άλλαξε την αντίληψη για την πραγματικότητα και ασχολήθηκε με τις εικαστικές Τέχνες και  τη σκηνογραφία προτού την κερδίσει το Θεατρικό παιχνίδι. Αυτό την τράβηξε τα τελευταία χρόνια σε δημιουργικές περιπέτειες σε σχολεία, στο μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και αλλού, αφού πολύ της αρέσει να παίζει σαν παιδί με παιδιά κι αφού πιστεύει στη δύναμη της δημιουργικής ικανότητας κάθε ανθρώπου και στη μαγεία της ελεύθερης  καλλιτεχνικής έκφρασης των παιδιών, μεγάλων και μικρών.

ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΜΠΑΔΕΚΑ : Αφού αποφοίτησε από την Επαγγελματική Σχολή Χορού Ραλλού Μάνου, στην Αθήνα, και το Tisch School of the Arts, στη Νέα Υόρκη, αφού συνεργάστηκε ως χορεύτρια με ομάδες εδώ και εκεί ενώ ταυτόχρονα εργάστηκε ως μοντέρ και Stage Manager, αφού τιμήθηκε εδώ με δύο υποτροφίες και εκεί με ένα βραβείο χορογραφίας και μία ακόμη υποτροφία προτού επιστρέψει εδώ με ειδίκευση στη χορογραφία και το video για να παρακολουθήσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα “Ψηφιακές Μορφές Τέχνης” στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, βρέθηκε μια μέρα στα LUDENS LABS.

ΕΦΗ ΠΑΠΠΑ : Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μικρή πόλη της Ελλάδας, διεξάγονταν φιλικοί αγώνες σπερματοζωαρίων. Ανάμεσα στους εκατομμύρια συμμετέχοντες, η Έφη διακρίθηκε τότε με το πρώτο και σημαντικότερο βραβείο της ζωής της – τη γέννησή της. Χαρούμενη και απορημένη ζητούσε έκτοτε από τους γηραιότερους να της αποκαλύψουν το αιώνιο μυστήριο της ζωής ώσπου μια μέρα ένας σοφός προφήτης της ψυθίρισε στο αυτί πως η ζωή ειναι πολυ σοφή για να αμφισβητηθεί και πολύ μεγάλη για να της αξίζει μόνο μια ματιά. “Άν θες να ανακαλύπτεις την ζωή, βρες τα συστατικά και έναν τρόπο, για λίγες στιγμές, να φτιάχνεις τη δική σου”, της είπε. Έχοντας αυτα τα σοφά λόγια στο μυαλό της, διαπίστωσε νωρίς ότι τα τρία συστατικα για τη δική της τη ζωή ήταν η ζωγραφική, το θέατρο και ο κινηματογράφος.  Το μυστήριο δεν είχε λυθεί, είχε μόλις αρχίσει. Και λεγόταν Αnimation. Ξεκινώντας από τη Σχολή Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών σπουδών, οι πρώτες της δημιουργίες με τίτλο Τhaumatrope και 1,2 Μillion Children ήρθαν σύντομα και, αποσπώντας θετικές κριτικές, σήμαναν την αρχή πολλών άλλων συνεργασιών, ως τη μέρα που μαζί με άλλους συνοδοιπόρους του μυστηρίου ίδρυσαν το geometrylab. Έκτοτε τρέχει σε Ευρωπαϊκά Φεστιβάλ και εργάζεται σαν εικονογράφος, γραφίστρια και Αnimator, προσπαθώντας να κάνει την φαντασία πραγματικότητα και την πραγματικότητα φαντασία. MORE

ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΗ : Απολαμβάνει να πηγαίνει από εδώ και από εκεί και να ανακαλύπτει τους τρόπους που βρίσκουν οι άνθρωποι για να εκφράζουν την δημιουργικότητά τους. Για να κρατιέται δημιουργικά κοντά σ’ αυτό, σπούδασε Επικοινωνία και Πολιτιστική Διαχείριση. Μετά από ένα πέρασμα από εκθέσεις και φεστιβάλ, θυμήθηκε πόσο πολύ της αρέσει να ακούει και να στήνει ιστορίες, και καταπιάστηκε με τη Μουσειολογία. Κατά τα άλλα, δεν σταματάει με τίποτα να ακούει Λιλιπούπολη και χαίρεται όταν καταφέρνει να κάνει τις νότες που ξέρει μουσική, και την μουσική πάλι νότες. Με κάθε ευκαιρία κάνει παρέα με παιδιά, για να παίζει και για να βοηθιέται να σκέφτεται πιο φωτεινά. Τα προγράμματα για παιδιά που σχεδιάζει και υλοποιεί είναι οι τέλειες αφορμές για να παίρνει και να δίνει ιδέες, εικόνες και ιστορίες.  Στα Ludens Labs έφτασε καλοκαίρι για να χτίσει το χειμώνα μαζί με τα παιδιά μας,  την πόλη που θάθελαν να ζήσουν.

Η Caroline Rakete σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Βερολίνο προτού αποφασίσει πως το Ράψιμο ήταν αυτό που της έδινε μεγαλύτερη χαρά από τις Επιστήμες. Η Caroline Rakete αυτό το χειμώνα [2009] που αποφάσισε να τον περάσει στην Ελλάδα με Meet Market και άλλα ωραία δημιουργικά, πέρασε μια μέρα τυχαία από τα LUDENS LABS κι εκεί έγινε ό,τι έγινε: κοινοί γνωστοί, γειτονικά όνειρα, χαμόγελα, αγκαλιές και ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ για ZIG ZAG TYΠΟΥΣ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΑΝΕΤΕΑΣ : Αντλώντας όλες τις παιδικές του εικόνες από το μπαλκόνι της Μάνης, ανεβαίνει στην Αθήνα να σπουδάσει οικονομικά. Πριν καν τελειώσει τις σπουδές του, κάποιος του δανείζει μια παλιά ΖΕΝΙΤΗ. Από τότε δεν σταματάει να δημιουργεί, να συμμετέχει σε εκθέσεις και να μιλάει για τη φωτογραφία στη λέσχη του Πανεπιστημίου Αθηνών [Π.Ο.Φ.Π.Α] . Τώρα στο τραπέζι των LUDENS LABS, θα διηγηθεί εικονο-ιστορίες από αυτό που του αρέσει να ονομάζει φωτογραφία πεζοδρομίου και θα προσπαθήσει να εμπνεύσει φωτογραφίες,  μοιράζοντας κάθε Δευτέρα τη ludens τράπουλα.

CHARLES (PICO) RICKLETON: Pico studied architecture at Glasgow school of Art and has since found residence in Athens. He has been an enthusiast of Art Brut and Outsider Art for many years and is a fanatic of all art that is childish, over-imaginitive, sporadic or absurd. He has illustrated album-art and posters for many Glasgow based bands and has lectured on the topics of A.G Rizzoli and Asger Jorn. In his free-time he invents gods, builds shrines to them and worships them diligently.

BLANKA AMEZKUA: She looks for trees wherever she goes, they are her sign of strength, love, beauty and life. She has seen many trees in her lifetime.  Blanka was born in a country with funny structures, that point towards the moon and the sun, they have hundreds of steps where many lifetimes ago hearts where offered to celestial beings for a better life on earth. Having hopped borders, rivers, seas and oceans she now finds herself in this country of light, learning its ways and welcoming all the hearts that come towards her. MORE

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ: Στο KIAD University of Kent στην Αγγλία και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Κρακοβίας, σπούδασε οπτική επικοινωνία. Έκτοτε δημιουργεί εικόνες για το θέατρο, video clip, cd κ.ά, εικονογραφεί τα ένθετα «Τέχνες & Γράμματα» και «Βιβλίο» της  Καθημερινής και συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις. Το 2006 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση, το 2008 κέρδισε το Βραβείο και τον Έπαινο στην κατηγορία Εικονογράφηση Άρθρου στα Ελληνικά Βραβεία Γραφιστικής και Εικονογράφησης ενώ από το 2005 διατηρεί το blog One Drawing Per Day.

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Γεννήθηκε στην Αθήνα, στο σχολείο έφτιαχνε λευκώματα, έτσι αποφάσισε να γίνει γραφίστρια. Ψάχνει και επαναπροσδιορίζει τη σημασία της γραφιστικής και της εικόνας συνεχώς.

ΜΕΛΙΝΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Μεγάλωσε μέσα σε γλυκά, παγωτά, τούρτες σοκολάτα, lemon pies, ταρτάκια, τρουφάκια και θυμάται πολύ καλά εκείνο το μαγικό μηχάνημα που  έβγαζε ένα ποταμό παγωτό. Στα 8 της φύτεψε μια λεμονιά που ωστόσο δεν μεγάλωνε με τίποτα. Το πήρε κατάκαρδα γιατί αυτό ήταν άδικο. Από αυτή την ιστορία – και πολλές άλλες- καθώς και από τη τηλεοπτική σειρά «Μάτλοκ» που παρακολουθούσε φανατικά σε κρίσιμη ηλικία αποφάσισε να γίνει δικηγόρος και να σώσει τον κόσμο. Τα σχέδια δεν πήγαν τόσο καλά. Γιατί τέλειωσε τη Νομική, αλλά είπε να στρίψει δια του αρραβώνος. Και άρχισε να ασχολείται με τη μεγάλη της αγάπη. Κάπως έτσι ξεκίνησε η αθρογραφία στο περιοδικό “Diva”, μετά προέκυψε λίγη τηλεόραση και έπειτα ήρθαν τα  «Έψιλον» και W/E της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας και το… Gourmet που αναβιώσε μοιραία όλες τις γευστικές μνήμες και άνοιξε το πιο μεγάλο παράθυρο, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές πλευρές της Γαστρονομίας και τις απίθανες προεκτάσεις του φαγητού στη ζωή μας και στις κουλτούρες του κόσμου.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ή Colorfabrik: ασχολείται ερασιτεχνικά με τα κόμικ όπως και με πολλά άλλα. Πήρε το ψευδώνυμο Colorfabrik πριν από 3 χρόνια και από τότε εικονογραφεί αφίσες, φλάiερ, βιβλία, καμβάδες και τοίχους. Το κόμικ του “Μικρές ιδέες” βραβεύτηκε στο διαγωνισμό του περιοδικού “9” το 2010. Έχει εκδόσει το παιδικό βιβλίο “Η Λόλα και ο διαγωνισμός του Δάσους”, 2009, Eκδόσεις Κάστωρ.
.
ΜΠΑΜΠΗΣ ΞΕΡΙΚΟΣ: Στη Βηθλεέμ της Βραζιλίας γεννήθηκε νύχτα με αστέρια. Μικρός ήρθε στην Ελλάδα με αδέλφια, μαμά και μπαμπά-Μπάμπη. Τότε αγόρασε ο μπαμπάς από τον Ζαλώνη Τετράδια-ΕΡΜΗΣ το χαρτοπωλείο του, στης Αθήνας το εμπορικό τρίγωνο. 1982. Έτσι αρχίζει η ιστορία που σήμερα τη συνεχίζει ο Μπάμπης, μια ιστορία ζωής με όνομα The_paper_Place_co στο 2 της Πραξιτέλους. Χαρτιά, χαρτόνια, κοπτικά, φάκελλοι, ντοσιέ, βιβλιοδεσίες, κρίκοι, βίδες, σημειωματάρια, στυλό, μολύβια, μολύβια κόπιας μελανί, υαλογράφοι, μαρκαδόροι, κονδυλοφόροι, πένες. Η θάλασσα, το snorkeling, οι καταδύσεις και ο dive master, είναι άλλη ιστορία. Που την ενώνει με την πρώτη, η επιθυμία να δείξει σε άλλους αυτά που ξέρει να αγαπάει.
ΡΟΖΑΛΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ: Με λένε Ρόζα ή Ροζαλία, όπως το ομώνυμο τραγούδι. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια καλλιτεχνών, αλλά προέκυψα φιλόλογος. Ίσως έφταιγε ότι το πρωί ο παππούς μου διάβαζε την Ιλιάδα και το βράδυ ο πατέρας μου τις Χίλιες και μια Νύχτες. Όπως και να’ χει, σπούδασα φιλολογία από έρωτα και αποφάσισα να το κάνω επάγγελμα από πείσμα. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα με τη διδασκαλία των ελληνικών ως ξένης γλώσσας. Και αφού μου άρεσε ο χώρος και του άρεσα, ξεκίνησα και το σχετικό μεταπτυχιακό γιατί καλό είναι ό, τι κάνουμε να ξέρουμε γιατί το κάνουμε. Και κάπως έτσι βρέθηκα εδώ, στα Ludens Labs γιατί εξίσου καλό είναι ό, τι κάνουμε να μας αρέσει να το κάνουμε. Αυτά!
ΛΟΥΚΙΑ ΤΖΩΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ: Γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Από μικρή ζωγράφιζε συνεχώς κι έβλεπε κινούμενα σχέδια ξέροντας ότι αυτό θα έκανε μεγαλώνοντας. Έτσι,παράλληλα με τις σπουδές της στο τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας και στο  μεταπτυχιακό τμήμα Ειδικής Αγωγής του Παιδαγωγικού Τμήματος, επιμελείται από το 2008 τις προβολές και τα εργαστήρια animation στον Κινηματογραφικό Τομέα Π.Ο.Φ.Π.Α. και μέχρι τώρα, έχει κάνει ταινίες μικρού μήκους animation και live action και ομαδικά projects με τους φοιτητές του Κινηματογραφικού Τομέα.
ΑΘΗΝΑ ΨΥΛΛΙΑ: Απόφοιτος Ψυχολογίας του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου με μεταπτυχιακά στην κλινική ψυχολογία, την πορτογαλική γλώσσα και λογοτεχνία και την μετάφραση στο Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας με υποτροφία του Υπουργείου Εξωτερικών και του Ινστιτούτου Καμόες. Ειδικευμένη στις συστημικές και αφηγηματικές ψυχοθεραπείες, στη συμβουλευτική τοξικοεξαρτήσεων, στη δυναμική της ομάδας, στη θεραπεία ζευγαριού και στην ψυχολογική διάγνωση, είναι η μεταφράστρια από τα πορτογαλικά των συγγραφέων Ζοζέ Σαραμάγκου, Αντόνιο Λόμπο Αντούνες, Ζοζέ Καρδόζο Πίρες, Γκονσάλο Μ. Ταβάρες, Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο, Ζόρζε Αμάντο και Μπερνάρντο Καρβάλιο. Εργάζεται στη ψυχική υγεία και τη λογοτεχνική μετάφραση. Ονειρεύεται να βρει το κοινό πεδίο ανάμεσα στις δύο δουλειές της. Ονειρεύεται υπηρεσίες ψυχικής υγείας σε κάθε γειτονιά με ευθύνη της κοινότητας, ονειρεύεται εργαστήρια γραφής και ανάγνωσης σε κάθε γειτονιά. Ονειρεύεται να ταξιδέψει στον κόσμο και να συνεχίσει να μαθαίνει.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΟΥΛΑΣ: γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1975. Σπούδασε θεατρολογία στην Αθήνα και στο Παρίσι (μεταπτυχιακά), εικαστικά και φωτογραφία στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και τώρα εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή. Από το 2007 εργάζεται ως σκηνοθέτης με την ομάδα θεάτρου Nova Melancholía.Παραστάσεις της ομάδας έχουν παιχτεί στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο Φεστιβάλ Φιλίππων, στο Εθνικό Θέατρο, στη Μπιενάλε της Αθήνας, στο BIOS, στο ΒOOZE και αλλού. Η πιο πρόσφατη παραγωγή «Οι κότες και οι ψύλλοι», μια περφόρμανς σε κείμενα του Γιώργου Ιωάννου, παίχτηκε στην κατάληψη του ΕΜΠΡΟΣ το 2012. Δύο βιβλία του με ποιήματα και πεζά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης: Η κατασκευή της φωλιάς και Οι διακοπές του κυρίου Λούνα.
ΜΥΡΤΩ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ: Γεννήθηκε στο Ελσίνκι το 1981. Σπούδασε ιστορία της τέχνης στο deree και εικαστικά στην ΑΣΚΤ, στο Γ Εργαστήριο Ζωγραφικής.
ΒΙΒΗ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗ: Με τους αριθμούς δεν τα πήγαινε καλά και δεν πήγε στην Κοζάνη να δεί πού είναι το ΤΕΙ Λογιστικής όταν πέρασε στις πανελλήνιες. Πέρασε όμως από αίθουσες που δίδασκαν δημοσιογραφία κάποιοι σπουδαίοι άνθρωποι. Με τους ανθρώπους τα πήγε πολύ καλά και συνεργάστηκε αργότερα με αρκετούς, κυρίως στο ραδιόφωνο. Και ραδιόφωνο έκανε 16 χρόνια, τα τελευταία 6 στον ΜΕΛΩΔΙΑ FM. Στα fm ασχολήθηκε με την παρουσίαση, μουσική επιμέλεια και παραγωγή ραδιοφωνικών εκπομπών. Κάποιες εκπομπές έγιναν τα πρωινά του Σαββατοκύριακου, όπου έβαλε στοίχημα να μάθει τους πιτσιρικάδες ν’ ακούνε κι αυτοί ραδιόφωνο. Κι αυτές ήταν παιδικές εκπομπές και παραμύθια, για να αποκτήσει και η παιδική ηλικία μια ακόμη συνήθεια. Οι δικές της συνήθειες δεν κόβονται. Μαζεύει μουσικές και παίζει σε μαγαζιά φίλων, μεγαλώνει μια κόρη κι ένα γιό μαθαίνοντάς τους ν’ ακούνε και να δημιουργούνε με τις νότες και τη φαντασία τους ενώ εξακολουθεί και επιμένει ότι το ραδιόφωνο θα ξανάρθει στη ζωή της –με όποια μορφή θα έχει τότε.
ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ: Σάββατο απόγευμα του Μαίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Βιαζόταν να μεγαλώσει και όλα, μα σχεδόν όλα, της προκαλούσαν την περιέργεια και την τραβούσαν σαν μαγνήτης. Αθλητισμός, χορός, τέχνες, γράμματα, παρέες με ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη και σχέσεις ζωής με τα ζώα. Έτσι άλλοτε έσπαγε τα μούτρα της κι άλλοτε πετύχαινε στόχο με τη μία, ζυμωνόταν κι ένιωθε πλούσια όσο και ανικανοποίητη. Οι πρώτες ενήλικες σπουδές στα Οικονομικά και τη Διοίκηση Επιχειρήσεων την οδήγησαν στα γραφεία όπου σύντομα αντιλήφθηκε πως η οργάνωση και οι αριθμοί δεν έχουν καμία αξία αν ο Άνθρωπος δεν είναι το Κέντρο. Η αναπόφευκτη σύγκρουση μέσα της, η αναζήτηση του ωραίου, του φυσικού και πηγαίου και η συναναστροφή με ωραίους ανθρώπους την έφεραν σε επαφή με τη yoga και τις εναλλακτικές θεραπείες. Ήταν η Αποκάλυψη. Και αυτή άνοιξε το δρόμο για να ασχοληθεί επαγγελματικά με τις νέες αλλά και τόσο αρχαίες επιστημονικές τέχνες, την Επιστήμη του Ευ Ζην, τη Τέχνη του να Ζεις. Κάπως έτσι ονειρεύτηκε τη ζωή της κι έτσι αυτή συνεχίζεται, κι έτσι σφυρίζοντας, ακολουθώντας τα ρεβύθια στο δρόμο του παραμυθιού, έφτασε στη χώρα των Ludens Labs όπου, όπως λέει, την καλωσορίσαμε με ένα πλάτύ χαμόγελο και μια ζεστή αγκαλιά.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗ: Άνοιξη 2013 μόλις πήρε το πτυχίο της στην Αρχιτεκτονική, την οποία είδε κατα κύριο λόγο πίσω από τα κίτρινα γυαλιά του λεκορμπυζιέ και τις σημαίες της EASA.  Σήμερα ζεί στην Αθήνα, δουλεύει για να μπορεί να ταξιδεύει και γράφει παραμύθια – για τα παράσιτα, την πόλη, το φύλο, τους κήπους και τους λύκους της αρχιτεκτονικής. Μερικά από αυτά μπορείτε να βρείτε εδώ:  Όσο εσείς διαβάζετε αυτήν την παράγραφο, εκείνη πιθανώς προσπαθεί να βγάλει τη γάτα από το πληκτρολόγιο του macbook της. “
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Γεννήθηκε, μεγάλωσε και μένει σταθερά στην Αθήνα τα τελευταία τριάντα χρόνια, κι όμως δεν μπορεί να κάτσει σ’ ένα μέρος πάνω από τρεις ώρες. Γέλασε, έπαιξε και ονειρεύτηκε, τα έκανε όλα όπως έπρεπε. Γνώρισε από νωρίς τη μουσική, αγάπησε την κουβέντα και την καλή παρέα, άφηνε πάντα κάτι και για μετά. Το κατώφλι της Αρχιτεκτονικής τον οδήγησε σε περίεργους δρόμους, άλλους απροσδόκητους, άλλους παλιά απωθημένα. Η επιστροφή δεν ήταν ποτέ η ίδια, απ’ την Αθήνα ως τις Κάτω Χώρες και πάλι πίσω. Τον διασκεδάζει εξίσου η παρουσία σ’ ένα συνέδριο όσο κι ένα μπλοκμπάστερ, ψάχνοντας πάντα ένα αγαπημένο μέρος για ποτό μετά. Θέλει να είναι με πολλούς αλλά να κάνει τα δικά του. Θα αναζητεί για πολύ ακόμα τη χρυσή τομή ανάμεσα στη ζωή ως παιχνίδι και ως σκέψη, και στην καθημερινή ρουτίνα της επιβίωσης στο καινούριο ταξίδι που λέγεται Διδακτορική Διατριβή. Η αγάπη γι αυτό που κάνει αλλά και η έντονη παρότρυνση των φίλων την κατάλληλη στιγμή, του κέρδισαν μια Κρατική Υποτροφία που απαλύνει λίγο αυτή την ένταση και γι’ αυτό θα τους είναι πάντα ευγνώμων. Φιλοδοξεί να μάθει να μοιράζεται ό,τι μαθαίνει για την Αρχιτεκτονική και όχι μόνο, με ανθρώπους που μοιράζονται κι αυτοί την ίδια επιθυμία.